تولید کابل به دلیل نیاز بشر به انتقال برق، از قرن ۱۹ شروع شد. در اوایل این قرن، کابلها از جنس فلزات بدون عایق و پوشش بودند و برای انتقال انرژی الکتریکی به کار میرفتند. اما با گسترش صنعت برق در قرن بیستم، نیاز به کابلهای کارآمدتری برای انتقال انرژی الکتریکی به صورت کابلهای انتقال برق عایق دار به وجود آمد. تاریخچه انتقال الکتریسیته به قدمتهای بسیار دوری بازمیگردد. انسانهای اولیه، با تجربه طبیعی و کشف اثرات الکتریسیته، به مرور زمان به دانش بیشتری در این زمینه دست یافتند. در قرن نوزدهم، با اختراع باتری توسط آلساندرو ولتا در سال ۱۸۰۰، اولین منبع تولید برق را به دست آوردیم. سپس در سال ۱۸۳۱، مایکل فرادی، اولین کابل برقی را برای انتقال برق از یک شهر به شهر دیگر در انگلستان به کار گرفت. در سال ۱۸۳۷، اولین شبکه برقی تجاری در شهر بالتیمور ایالات متحده آمریکا شروع به کار کرد. در سال ۱۸۸۲، توماس ادیسون، سیستم توزیع برق با ولتاژ پایین را ابداع کرد که بعدها به عنوان سیستم DC شناخته شد.
جمهوری اسلامی ایران با تولید حدود ۳۲ میلیون تن فولاد در سال ۲۰۱۹ و با جهش ۴ رتبهای نسبت به سال ۲۰۱۶ در رتبه دهم دنیا قرار گرفته است. تولید فولاد ایران در سالهای گذشته همواره روند افزایشی داشته و نسبت به ده سال گذشته نیز حدود ۳ برابر شده است! همچنین صنعت فولاد در ایران توانسته علاوه بر تأمین مصرف داخلی، در بین ده کشور صادرکننده فولاد خام نیز قرار گیرد. بخش فروش داخلی فولاد خام و سایر محصولات فولادی تولید شده در شرکتهای داخلی عمدتا در بورس کالا انجام میشود. علاوه بر تأمین نیاز داخلی، افزایش تولید و فروش صادراتی به جهت تأمین ارز مورد نیاز کشور از محل صادرات غیر نفتی بسیار مورد اهمیت است. لذا پیشبینی میشود که حمایتهای ویژه دولتی از این صنعت در آینده نیز ادامهدار باشد.
به طور کلی میتوان گفت که آینده بازار جهانی فولاد را میتوان مثبت ارزیابی کرد. تولیدکنندگان ایرانی فولاد در صورت اتخاذ استراتژیهای مناسب میتوانند از ظرفیتهای موجود در بازارهای داخلی و خارجی و حمایتهای دولتی استفاده کرده و علاوه بر سودآوری مناسب برای سهامداران، سهم ویژهای در رشد و رونق اقتصادی کشور داشته باشند. پیشبینی میشود که طی سالهای آینده روند تولید فولاد ایران همچنان رو به افزایش بوده و تا سال ۲۰۲۵ به بیش از ۵۰ میلیون تن در سال برسد.
موفقیت شرکت های تولید کننده فولاد در عرضه محصولات مناسب با قیمت رقابتی و استفاده از نرم افزار های یکپارچه می تواند در بهبود وضعیت نقش بسزایی داشته باشد. بزرگترين چالش هاي پيش روي مديران مجموعه هاي توليدی فولاد كنترل و نظارت بر فرآيندهاي پيچيده توليد است. لذا وجود نرم افزار های تولیدی مناسب این صنعت، مي تواند به مديران در جهت تصميم گيري بهتر ياري رساند. همچنین در صورتی که بتوانیم هزینه تمام شده تولید فولاد را کاهش دهیم.